Αναγέννηση στην Ιταλική αρχιτεκτονική

Ιταλοί αρχιτέκτονες Αναγέννηση με βάση τις θεωρίες και τις πρακτικές τους σχετικά με κλασική παραδείγματα Ρωμαϊκή. The Renaissance revival of Classical Rome was as important in architecture as it was in literature. Η αναβίωση της κλασικής Αναγέννηση Ρώμη ήταν τόσο σημαντική στον τομέα της αρχιτεκτονικής, όπως ήταν στη λογοτεχνία. A pilgrimage to Rome to study the ancient buildings and ruins, especially the Colosseum and Pantheon, was considered essential to an architect's training. Ένα προσκύνημα στη Ρώμη για να μελετήσει τα αρχαία κτίρια και ερείπια, και ιδίως το Κολοσσαίο και το Πάνθεον, θεωρήθηκε απαραίτητη για την κατάρτιση ενός αρχιτέκτονα. Classical orders and architectural elements such as columns, pilasters, pediments, entablatures, arches, and domes form the vocabulary of Renaissance buildings. Κλασσική παραγγελίες και αρχιτεκτονικά στοιχεία, όπως κίονες, παραστάδες, αετώματα, entablatures, αψίδες, θόλοι και αποτελούν το λεξιλόγιο της Αναγέννησης κτιρίων.Vitruvius's writings on architecture also influenced the Renaissance definition of beauty in architecture. Γραπτά του Βιτρούβιου για την αρχιτεκτονική επηρεάζεται, επίσης, ο ορισμός Αναγέννηση της ομορφιάς στον τομέα της αρχιτεκτονικής. As in the Classical world, Renaissance architecture is characterized by harmonious form, mathematical proportion, and a unit of measurement based on the human scale. Όπως και στην κλασική κόσμο, αναγεννησιακή αρχιτεκτονική χαρακτηρίζεται από την αρμονική μορφή, μαθηματική αναλογία, και μια μονάδα μέτρησης που βασίζεται στην ανθρώπινη κλίμακα.


Κατά τη διάρκεια της Αναγέννησης, αρχιτέκτονες εκπαιδευτεί ως ανθρωπιστές βοήθησαν να αυξηθεί η κατάσταση του επαγγέλματός τους από ειδικευμένους εργάτης σε καλλιτέχνη. They hoped to create structures that would appeal to both emotion and reason. Ελπίζουν να δημιουργήσουν δομές που θα έκκληση σε τόσο συναίσθημα και λογική. Three key figures in Renaissance architecture were Filippo Brunelleschi, Leon Battista Alberti, and Andrea Palladio. Τρία βασικά στοιχεία στην αρχιτεκτονική Αναγέννησης ήταν Filippo Brunelleschi, Leon Battista Alberti, και Andrea Palladio.


Brunelleschi
Filippo Brunelleschi (1377–1446) is widely considered the first Renaissance architect. Filippo Brunelleschi (1377-1446) θεωρείται ευρέως το πρώτο αρχιτέκτονα Αναγέννησης. Trained as a goldsmith in his native city of Florence, Brunelleschi soon turned his interests to architecture, traveling to Rome to study ancient buildings. Εκπαιδευμένοι ως χρυσοχόος στη γενέτειρά του, της Φλωρεντίας, Brunelleschi γύρισε σύντομα τα συμφέροντά του στην αρχιτεκτονική, ταξιδεύει στη Ρώμη για να μελετήσει αρχαία κτίρια. Among his greatest accomplishments is the engineering of the dome of Florence Cathedral ( Santa Maria del Fiore , also known as the Duomo). Μεταξύ μεγαλύτερα επιτεύγματα του είναι η μηχανική του τρούλου καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας (Santa Maria del Fiore, επίσης γνωστό ως το Duomo). He was also the first since antiquity to use the classical orders Doric, Ionic, and Corinthian in a consistent and appropriate manner. Ήταν επίσης η πρώτη από την αρχαιότητα για να χρησιμοποιήσετε την κλασική παραγγελίες της Δωρικής, Ιωνικής και του Κορινθιακού σε μια συνεπή και κατάλληλο τρόπο.

Although Brunelleschi's structures may appear simple, they rest on an underlying system of proportion. Αν και δομές του Brunelleschi μπορεί να φαίνεται απλό, που στηρίζονται σε ένα υποκείμενο σύστημα της αναλογίας. Brunelleschi often began with a unit of measurement whose repetition throughout the building created a sense of harmony, as in the Ospedale degli Innocenti (Florence, 1419). Brunelleschi συχνά ξεκίνησε με μια μονάδα μέτρησης η επανάληψη του οποίου ολόκληρο το κτήριο και δημιούργησε την αίσθηση της αρμονίας, όπως στην Ospedale degli Innocenti (Φλωρεντία, 1419). This building is based on a modular cube, which determines the height of and distance between the columns, and the depth of each bay. Το κτίριο αυτό βασίζεται σε μια σπονδυλωτή κύβου, η οποία καθορίζει το ύψος και την απόσταση μεταξύ των στηλών, καθώς και το βάθος του κάθε κόλπο.

Alberti Alberti
Leon Battista Alberti (1404–1472) worked as an architect from the 1450s onward, principally in Florence, Rimini, and Mantua. Leon Battista Alberti (1404-1472) εργάστηκε ως αρχιτέκτονας από τη διαδοχική 1450s, κυρίως στη Φλωρεντία, Ρίμινι και Μάντοβα. As a trained humanist and true Renaissance man, Alberti was as accomplished as an architect as he was a humanist, musician , and art theorist. Ως εκπαιδευμένο ανθρωπιστή και αληθινή άνθρωπος Αναγέννησης, Alberti επιτεύχθηκε ως αρχιτέκτονα, καθώς ήταν μια ανθρωπιστική, μουσικός, και θεωρητικός τέχνης. Alberti's many treatises on art include Della Pittura (On Painting), De Sculptura (On Sculpture), and De re Aedificatoria (On Architecture). Alberti πολλές πραγματείες για την τέχνη περιλαμβάνουν Della Pittura (στη ζωγραφική), De sculptură (On Γλυπτική), και De re Aedificatoria (στην αρχιτεκτονική). The first treatise, Della Pittura , was a fundamental handbook for artists, explaining the principles behind linear perspective, which may have been first developed by Brunelleschi. Η πρώτη πραγματεία, Della Pittura, ήταν βασικό εγχειρίδιο για τους καλλιτέχνες, εξηγώντας τις αρχές που διέπουν γραμμική προοπτική, η οποία ενδέχεται να έχουν αναπτυχθεί για πρώτη φορά από Brunelleschi. Alberti shared Brunelleschi's reverence for Roman architecture and was inspired by the example of Vitruvius , the only Roman architectural theorist whose writings are extant. Alberti κοινές ευλάβεια του Brunelleschi για ρωμαϊκής αρχιτεκτονικής και εμπνεύστηκε από το παράδειγμα του Βιτρούβιου, το μόνο ρωμαϊκή αρχιτεκτονική θεωρητικός συγγράμματα του οποίου σώζονται.

Alberti aspired to recreate the glory of ancient times through architecture. Alberti φιλοδοξούσε να αναδημιουργήσει την δόξα της αρχαιότητας μέσα από την αρχιτεκτονική. His facades of the Tempio Malatestiano (Rimini, 1450) and the Church of Santa Maria Novella (Florence, 1470) are based on Roman temple fronts. Οι προσόψεις του της Tempio Malatestiano (Rimini, 1450) και την εκκλησία της Santa Maria Novella (Φλωρεντία, 1470) που βασίζονται στο Ρωμαϊκό μέτωπα ναό. His deep understanding of the principles of classical architecture are also seen in the Church of Sant'Andrea (Mantua, 1470). Βαθιά κατανόηση του από τις αρχές της κλασικής αρχιτεκτονικής θεωρούνται επίσης στην Εκκλησία της Sant'Andrea (Mantua, 1470). The columns here are not used decoratively, but retain their classical function as load-bearing supports. Οι στήλες εδώ δεν χρησιμοποιούνται decoratively, αλλά διατηρούν την κλασική λειτουργία τους ως φέρουσα υποστηρίζει. For Alberti, architecture was not merely a means of constructing buildings; it was a way to create meaning. Για Alberti, αρχιτεκτονική δεν ήταν απλώς ένα μέσο για την κατασκευή των κτιρίων? Ήταν ένας τρόπος να δημιουργήσετε νόημα.

Palladio Palladio
Andrea Palladio (1508–1580) was the chief architect of the Venetian Republic, writing an influential treatise, I quattro libri dell'architettura ( Four Books on Architecture ,1570; 41.100.126.19 ). Andrea Palladio (1508-1580) ήταν ο βασικός αρχιτέκτονας της Ενετικής Δημοκρατίας, γράφει μια σημαίνοντα πραγματεία, I quattro libri dell'architettura (τέσσερα βιβλία για την Αρχιτεκτονική, 1570? 41.100.126.19). Due to the new demand for villas in the sixteenth century, Palladio specialized in domestic architecture , although he also designed two beautiful and impressive churches in Venice, San Giorgio Maggiore (1565) and Il Redentore (1576). Λόγω της νέας ζήτησης για βίλες στο δέκατο έκτο αιώνα, Palladio ειδικεύεται στην εγχώρια αρχιτεκτονική, αν και σχεδίασε επίσης δύο όμορφες και εντυπωσιακές εκκλησίες της Βενετίας, San Giorgio Maggiore (1565) και Il Redentore (1576). Palladio's villas are often centrally planned, drawing on Roman models of country villas. Οι βίλες του Palladio συχνά κεντρικού σχεδιασμού, με βάση ρωμαϊκά μοντέλα βίλες χώρας. The Villa Emo (Treviso, 1559) was a working estate, while the Villa Rotonda (Vicenza, 1566–70) was an aristocratic refuge. Η Βίλα Emo (Treviso, 1559) ήταν το αποτέλεσμα της περιουσίας, ενώ η βίλα Ροτόντα (Vicenza, 1566-70) ήταν ένα αριστοκρατικό καταφύγιο. Both plans rely on classical ideals of symmetry, axiality, and clarity. Και τα δύο σχέδια βασίζονται στην κλασική ιδεώδη της συμμετρίας, axiality, και σαφήνεια. The simplicity of Palladian designs allowed them to be easily reproduced in rural England and, later, on southern plantations in the American colonies . Η απλότητα Palladian σχεδίων τους επέτρεψε να αναπαραχθούν εύκολα στην αγροτική Αγγλία και, αργότερα, στις φυτείες στα νότια του αμερικανικές αποικίες.