ΖΩΓΡΑΦΙΚΗ

Μποτιτσέλι Σάντρο

Φλωρεντιανός ζωγράφος (1444 -1510), ένας απ' τους μεγαλύτερους ζωγράφους όλων των εποχών. Το πραγματικό του όνομα ήταν Σάντρο Φιλιπέπι, αλλά επικράτησε το Μποτιτσέλι (=βαρελάκι), που το κληρονόμησε από τον αδερφό του. Στην αρχή ήταν μαθητευόμενος χρυσοχόος και σε ηλικία είκοσι χρονών έγινε μαθητής του Φίλιππο Λίπι.

Το 1470 μαθητής και συνεργάτης του Αντόνιο Πολαϊόλο που η επίδρασή του είναι φανερή στους πρώτους του πίνακες.

Ύστερα από σύντομο ταξίδι στην Πίζα όπου ζωγράφισε τις τοιχογραφίες του Κάμπο Σάντο ξαναγυρίζει στη Φλωρεντία κι αναλαμβάνει την εικονογράφηση της Θείας Κωμωδίας, στην οποία είναι φανερή η προτίμησή του στα γραμμικά αραβουργήματα. Το 1471 -1472 μαζί με τους: Περουτζίνο Σινιορέλι, Γκιρλαντάγιο και Κοζίμο Ροζέλι εργάζεται στις τοιχογραφίες του παρεκκλησίου του Βατικανού.

Η εποχή, γύρω στα 1485, είναι ίσως η εποχή που το ταλέντο του φτάνει στη μεγάλη του ωριμότητα, γιατί στην περιοδεία αυτή δημιουργεί τα δύο του αριστουργήματα, την "Άνοιξη" και τη "Γέννηση της Αφροδίτης". Στο δεύτερο συναντάμε την ηδυπάθεια, τα μοτίβα λουλουδιών και φύλλων, τα κυματιστά φορέματα, τις χαριτωμένες μορφές.

Ιδιαίτερα στις χαρακτηριστικές απεικονίσεις γυναικείων μορφών ο Μποτιτσέλι πρόσθετε μια λεπτή μελαγχολία, που είναι ιδιαίτερα αισθητή στα έξοχα πορτρέτα του ή όταν ζωγραφίζει το άνθος της φλωρεντινής αριστοκρατίας σε μυθογραφικές ή θρησκευτικές σκηνές. Ήταν μια βαθιά ποιητική φύση, που τον γοήτευε καθετί το εαρινό και το νεανικό.

Τίποτα στο έργο του Μποτιτσέλι δεν ηρεμεί. Όλα βρίσκονται σε μια διαρκή κίνηση, όπως φαίνεται στα έργα του. Όλα στον ζωγράφο αυτό, το λεπτό χρώμα, η ευγενική γραμμή, οι ανεπαίσθητες καμπυλότητες δίνουν μάλλον τον ψυχικό κόσμο του καλλιτέχνη, παρά τη φύση που τον περιβάλλει.

Αργότερα έρχεται να προστεθεί στους πίνακές του η σοβαρή, η αυστηρή στάση του απέναντι στα θεμελιακά προβλήματα της ζωής, που τον έκανε να ακολουθήσει το Σαβοναρόλα. Οι αυστηρές, ψυχρές και σταθερές μορφές της "Νατιβιτά" της Εθνικής Πινακοθήκης του Λονδίνου ή του "Αγίου Αυγουστίνου" της Φλωρεντίας εκφράζουν μια πλευρά της πνευματικής στάσης του Μποτιτσέλι των τελευταίων χρόνων της ζωής του. Από τα σημαντικότερα έργα του είναι ακόμα: "Η δύναμις", "Ιουδήθ και Ολοφέρνης", "Παλλάς και Κένταυρος" και η "Στέψις της Παρθένου". Έργα του είναι ακόμη η "Γέννηση" και η "Μαντόνα".

ΕΚΦΡΑΖΟΝΤΑΣ ΤΗΝ ΗΘΙΚΟΠΝΕΥΜΑΤΙΚΗ ΤΟΥ ΣΤΑΣΗ ΑΠΕΝΑΝΤΙ

ΣΤΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ, ΜΕΣΩ ΤΗΣ ΤΕΧΝΗΣ ΤΗΣ ΖΩΓΡΑΦΙΚΗΣ...

Λεπτομέρεια από την Προσκύνηση των Μάγων (περ. 1475), πιθανή αυτοπροσωπογραφία του Μποτιτσέλι.

Το Προφίλ της νεαρής γυναίκας.

Σάντρο Μποτιτσέλι (1494-1495) Τέμπερα σε πλαίσιο, Ουφίτσι, Φλωρεντία.

Η Μετάνοια στρέφεται προς τη γυμνή Αλήθεια.

Ο Βασιλιάς διαβάλλεται από την Άγνοια και την Υποψία.

Η μυστική γέννηση, 1500, 108.5 x 15 εκ, Εθνική Πινακοθήκη, Λονδίνο

Η Γέννηση της Αφροδίτης (περ. 1485), 172,5 x 278,5 εκ, Uffizi, Φλωρεντία. Ο Μποτιτσέλι απεικονίζει την Αφροδίτη να στέκεται σε ένα κοχύλι που επιπλέει, ενώ ο Ζέφυρος και η Αύρα την οδηγούν στη στεριά, όπου μία από τις Ώρες την περιμένει για να την καλύψει με ένα μανδύα.

Αλληγορία της Άνοιξης (περ. 1482). Στο κέντρο της σύνθεσης δεσπόζει η μορφή της Αφροδίτης, ενώ πάνω από το κεφάλι της, ο Έρωτας ρίχνει τα βέλη του με τα μάτια δεμένα. Στο αριστερό τμήμα του πίνακα διακρίνονται οι τρεις Χάριτες και ο Ερμής. Στο δεξί άκρο, ο Ζέφυρος κυνηγά τη νύμφη Χλωρίδα, δίπλα από την οποία βρίσκεται η θεά των λουλουδιών Φλώρα.