(Κων/πολη, 1350-Κωνστάντζα Ελβετίας, 1415)
Έλληνας λόγιος που άκμασε στην Ιταλία στις αρχές του 15ου αιώνα, ο πρώτος που εδραίωσε τη διδασκαλία της Ελληνικής γλώσσας στην Δύση και επευφημήθηκε ως «homo prope divinus of incredibili humanitate» και πρωτεργάτης της Αναγέννησης. Προσωπικός φίλος του αυτοκράτορα Μανουήλ Παλαιολόγου, υπηρετούσε από το 1390 ως πρέσβης των Παλαιολόγων στην Ιταλία, όπου και προσχώρησε στον Ρωμαιοκαθολικισμό.
Το 1396 ιδρύθηκε ειδικά γι’ αυτόν στην Φλωρεντία από τον Κολούτσιο Σαλουτάτι μία έδρα Ελληνικής Φιλολογίας, την περίοδο 1397 – 1400 δίδαξε στην Μπολώνια και αργότερα στα Πανεπιστήμια της Βενετίας, του Παρισιού και της Ρώμης.
Το 1408 ο πάπας Αλέξανδρος ο Ε τον έχρισε καρδινάλιο και του ανέθεσε να εργαστεί για την ΄Ενωση των Εκκλησιών. Οργάνωσε την Σύνοδο της Κωνστάντζας (1414 – 1415), έλαβε μέρος ως αντιπρόσωπος των Ελλήνων και κέρδισε με την ευγλωττία του πάρα πολλούς από τους συμμετέχοντες και μάλιστα προτάθηκε από πολλούς για επόμενος πάπας (πέθανε ωστόσο κατά την διάρκεια των εργασιών της Συνόδου) και θάφτηκε στο «παρεκκλήσι των Δομινικανών» ή «Inselhotel».
Συνέγραψε πολλά έργα ιστορικά, δογματικά και φιλολογικά, σημαντικότερο των οποίων θεωρείται το «Ερωτήματα», μία Γραμματική της Ελληνικής γλώσσας προς χρήση των ξένων σπουδαστών (η οποία εκδόθηκε στην Βενετία πολύ μετά τον θάνατό του, το έτος 1471 και έκτοτε γνώρισε πολλές επανεκδόσεις). Μετέφρασε στα λατινικά την «Πολιτεία» του Πλάτωνος και την επιμέλεια της μετάφρασης έκανε ο μαθητής του Ουμπέρτος Δεκέμβριος, ενώ σημαντικό θεωρείται και το έργο του «Επιστολές», στο οποίο συγκρίνει την αρχαία και την σύγχρονή του Ρώμη.
http://www.gnwsis.gr/
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου